Chili lebberland

Buenas días a todos,

de eerste week zit er al op, dus tijd om nog eens iets van ons te laten horen, en met een beetje sjance (en veel geduld onzentwege) zelfs te laten zien. Internet kennen ze hier al voldoende, maar de pc's staan niet altijd open voor usb-connecties.

Momenteel vertoeven we nog een dagje in La Serena, aan de westkust van Chili (want een oostkust hebben ze niet), 500 km ten noorden van Santiago, oftewel zo'n 9 busuren. Vannacht steken we hoogstwaarschijnlijk door naar Chañaral, een klein stadje in de buurt van Parque Nacional Pan de Azúcar, met veel niet-Belgische beestjes en plantjes waar we Ann wel efkes zoet kunnen houden. Daarna trekken we richting Antofagasta en San Pedro de Atacama, waar we de Boliviaanse grens zullen schenden.

Dat was de toekomst, nu het verleden. Santiago city zijn we meteen ontvlucht naar Valparaíso, waar we 2 dagen gebleven zijn. De eerste dag hebben we daar het stad verkent en de eerste plaatselijke pelikaan gezien. Het oude gedeelte van de stad is op 42 cerros (heuvels) gebouwd, heel chaotisch allemaal, en heel kleurrijk. Zo leeg als we zijn hebben we ook één van de vele oude ascensors genomen, een houten bakje aan een kabel die langs een helling onhoog getrokken wordt. Na die 'zware' klim dachten we op ons gemak ons bokes op te eten, maar dat bleek niet zo simpel te zijn met de vele zwerfhonden in de buurt. Hier hebben we onze eerste vriend gemaakt. Wijzelf logeerden in een gezellig hostalleke in het minder gezellige nieuwe gedeelte van de stad, el Plan, één en al haven- en businessgedoe, vol (volgens annelies toch) grimmige chilenen, die niet uit de weg gaan bij het passeren.

De tweede dag gingen we vroeg opstaan, maar zoals reeds gezegd zijn we (soms) leeg, en werd de wekker verzet naar meer vakantionele uren. Doel van de dag was het eerste van de vele chileense nationale parken gaan bezichtigen: La campana. De schoenen zijn meteen getest, en de bleinen gekweekt. Annelies haar vervlogen liefde voor Compeed is weer herleefd.

Hier in La Serena zijn we de Elqui vallei ingetrokken richting Pisco Elqui met een buske, en vandaar gedeeltelijk teruggewandeld. Twas schoon. En zonnig, hehe. Ann denkt zelfs al dat ze wat gebruind is. En Annelies blijkt dyslexie te hebben, en cijfertjes op z'n kop te lezen, waardoor afstanden langer uitvallen dan gedacht. 's Avonds hoopten we sterren te kunnen kijken (het is hier één van de beste plaatsen om dit te doen met maar 5 dagen per jaar regen en bewolking), maar het openbaar vervoer verplichtte ons tijdig terug te keren. Gelukkiglijk konden we ons verdriet verdrinken in de schijn van de luna llena boven het stuwmeer.

Misschien als laatste nog een woordje uitleg over de titel van deze episode: naast loslopende honden worden de chileense straten en parken druk bevolkt met kussende koppeltjes. Soms zoveel tegelijk dat je zou denken dat er een wedstrijdje aan de gang is.

Voor de rest: ons Spaans gaat er op vooruit, wij verstaan hen al, nu het omgekeerde nog. De groetjes van Jefke, Ilke, hij amuseert zich hier te pletter en zorgt heel goed voor ons. Annelies blijft in haar utopie geloven, Charlotte, en zal het je over een paar maand eens komen showen. En mama Vera, geef toe: tzijn schoon foto's he...

Besos y hasta luego

Santiago City

olahola,

we zijn ondertussen 3 vliegers, 4 take-offs en bijhorende landingen verder en we leven nog. Blijkbaar stond er nog een tussenstop in het Braziliaanse Sao Paolo op het programma. Voordeel van die verse lading mensen was dat we nog maar ne keer een zwitsers swissair-sjoklatje kregen, dus annelies hoorde niet klagen. We zijn zonder problemen door de douane geraakt en zitte nu in een hostalleke, tussen andere wereldreizigers. Plannen voor de komende dagen volgen als ons maag gevuld is, want vooral ann functioneert dan niet goed.

Merci voor de berichtjes al en tot de volgende
ann en annelies

PS amaury, enkel nog maar heineken gezien, dus das al gene vette nee, ma het weer hier is alleszins al stralender dan ginder int gentse. Zie maar da u ribbekes terug op peil zijn tegen dak terug ben.

Saludos

Jowjow vriendjes, gerelateerden en andere lieftalligen,

bij deze de officiële inwijding van onze annenannelies-site, ons onvervlogen communicatiemiddel voor de komende 2 maanden. We beloven op ons plechtige communiezieltje dat we hier geregeld van ons zullen laten horen, voor zover het chileense internetparadijs dit toestaat. Hou jullie zeker niet in om het omgekeerde ook te doen.

De kabassen zijn bijna gepakt, de vliegtuigen gereserveerd, de ticketten elektronisch, dus die vergeten zit er zeker niet in, en de reisgidsen vragen gewoon om ter plekke uitgetest te worden. Morgen in de vroegte zetten we onze milieu-graad om in de praktijk en bevuilen we vol enhousiasme het Belgische luchtruim om zo directement goed te beginnen en de verkeerde kant uit te vliegen richting Frankfurt ende Zurich. Na een uitgebreide exploratie van de Zwitserse luchthaven wordt dit euvel dan rechtgezet en trekken we toch maar eens westwaarts, jawel ann, westwaarts. Vrijdag 9u50 plaatselijke tijd zetten we dan onze eerste stapjes op chileense bodem.

Vanaf morgen staan we dus niet meer open voor alle vormen van gsm-verkeer die tegenwoordig al bestaan, dus ge moet niet stiekem proberen. Mailen mag altijd, de spam filteren we er zelf wel uit, maar verwacht alleszins niet meteen antwoord.

Weerziens den 23ste november voor wie ons genen dag langer meer missen kan.

Hasta luego,
Ann en Annelies